{for English, see below}

Het Italiaanse ‘cancellato’ betekende inderdaad ‘geannuleerd’. In verband met een staking zouden er die dag tot 18.00 uur ’s avonds geen treinen rijden. Teleurgesteld bracht ik mijn bagage naar de bagagekluis op het station en bereidde ik me voor op weer een dag rondwandelen in Milaan.

Inmiddels had ik ook mijn werkgeefster in Livigno een berichtje gestuurd dat ik pas ’s avonds laat zou arriveren. Binnen een kwartier had ik bericht terug dat ze ander vervoer voor me had geregeld. Vanaf het vliegveld zou een mini-bus naar Livigno vertrekken en er was nog plek voor één persoon. Snel haalde ik mijn bagage weer uit de kluis en nam een lijnbus naar het vliegveld. Daar stond de mini-bus al te wachten en nadat alle passagiers gearriveerd waren, vertrokken we naar Livigno. Daar kwam ik dan toch nog ’s middags om 17.00 uur aan.

Livigno is een dorp in de Alpen op 1800 meter hoogte, vlakbij de grens met Zwitserland. De hoogste berg in de omgeving is 3000 meter hoog. Ze noemen het wel “Klein Tibet”. Toen ik aankwam, lag er helaas alleen op de toppen van de bergen een beetje sneeuw. Net zoals elders in Europa was het hier ook nog te warm voor de tijd van het jaar. Toch heb ik wel nachten meegemaakt van -10 tot -13 graden. Maar overdag kon je vaak heerlijk in de zon zitten bij een temperatuur van 5 tot 8 graden. En er kon geskied worden: de skipistes waren met kunstmatige sneeuw bedekt. Toch was ik wel enigszins teleurgesteld: ik had me verheugd op een dik pak sneeuw en mooie sprookjesachtige plaatjes. Gelukkig werd dit op de één na laatste dag van mijn verblijf toch nog werkelijkheid. Die dag is er bijna 15 centimeter sneeuw gevallen en kon ik een prachtige wandeling door het besneeuwde bos maken.

Tijdens mijn werk op het surfcentrum op Samos heb ik het Britse stel Rob en Nikki ontmoet. Zij geven in de zomer surflessen en in de winter organiseren zij ski-vakanties in Livigno (http://www.livignosnow.com/) . Aangezien ze rond Kerst en Oud en Nieuw erg veel boekingen hebben, hadden zij mij afgelopen zomer gevraagd om hen in deze periode te helpen. Dat kon ik natuurlijk niet laten lopen. En het was leuk werk. Elke zaterdag kwamen de gasten aan, meest Zuid-Afrikanen. Ik kreeg een aantal gasten toebedeeld en die dag moest ik ze dan verwelkomen, informatie verschaffen en naar de ski-winkel brengen om ski’s en schoenen uit te zoeken. Die zaterdagen kon wel hectisch zijn, maar Nikki had het allemaal goed onder controle en kon iedereen van het team (5 personen) op het juiste moment op de juiste plek zetten. Bovendien was ik aanwezig bij aanvang van de ski-lessen om mensen te verwelkomen en ze op weg te helpen. De eerste week heb ik zelf voor de eerste keer in mijn leven ook ski-lessen gevolgd. Erg leuk om te doen: eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk, maar het is wel intensief en ik ben een beetje bang voor de snelheid.

Daarnaast waren er nog meerdere activiteiten voor de gasten, waarbij ik dan, samen met de rest van het team, aanwezig was als begeleider. Zo hadden we een welkomstdrankje, een avond sleetje rijden, karten op ijs, en een Kerst en Nieuwjaarslunch. Ook heb ik een aantal yogalessen kunnen geven. Het was een ontzettend mooie ervaring: het werken in een nieuwe omgeving en het ontmoeten van allerlei nieuwe mensen. En ik had nog genoeg vrije tijd over. Misschien ga ik volgend jaar wel weer!

Na Livigno ben ik met de trein naar Zwitserland gegaan. Daar ben ik bij een stel op bezoek geweest, die ik ook op Samos heb ontmoet. Ronald is Nederlander, maar woont en werkt al vele jaren in Zwitserland. Hij heeft een eigen fysiotherapie-praktijk. Sandra is Zwitserse en runt haar eigen sportschool. Ze waren natuurlijk erg druk met hun werk, maar ik heb me prima vermaakt. Ik heb zelfs in de praktijk van Ronald nog een speciale behandeling gekregen tegen mijn rugpijn en twee keer heb ik een les “meridiaan-stretching” mee kunnen maken. Daarnaast ben ik met de zoon van Ronald en zijn vriend een dag op stap geweest. Met de trein hebben we half Zwitserland rondgereisd en de steden Neufchatel, Lausanne en Bern bezocht. De volgende dag gingen we nog naar de mooie stad Luzern, maar het was zulk slecht weer dat we er niet veel van hebben kunnen zien. Jammer. Bovendien werd ik deze laatste dagen van mijn reis ziek: ik had het erg benauwd. Dit was al een beetje in Livigno begonnen, maar ik dacht dat het misschien door de ijle lucht op hoogte kwam. Maar de laatste dag werd de benauwdheid toch wel erg heftig en heb ik nog op het vliegveld medicijnen gehaald. Ik moest immers tijdens mijn reis terug naar huis de hele nacht doorbrengen op het vliegveld in Athene om te wachten op mijn vroege vlucht naar Samos. Met de medicijnen werd het gelukkig iets draaglijker. Terug op Samos ben ik naar de longarts geweest en nu na een aantal weken kan ik zeggen dat ik vrijwel helemaal klachtenvrij ben. De angst dat mijn astma in alle hevigheid terug zou komen, was dus ongegrond. Een hele opluchting!

 

The Italian ‘cancellato’ actually means ‘canceled’. Because of a strike until 18:00 o’clock that night there would be no trains. Disappointed, I brought my luggage to the luggage locker at the station and prepared myself for another day of walking around in Milan. I had sent my employer in Livigno a message that I would arrive only late at night. Within fifteen minutes I had a message back in which she told that she had arranged other transportation for me. From the airport would be a mini bus leaving for Livigno, and there was still room for one person. I quickly pulled from the vault my luggage again and took a bus to the airport. The mini-bus was already waiting and after all the passengers had arrived, we went to Livigno. I was there in the afternoon at 17:00 o’clock.

Livigno is a village in the Alps at 1800 meters altitude, near the border with Switzerland. The highest mountain in the area is 3,000 meters high. They call it “Small Tibet”. When I arrived, there was unfortunately only on the tops of the mountains a little bit snow. As elsewhere in Europe, it was also here still too warm for this time of year. Yet I’ve seen nights of -10 to -13 degrees. But during the day you could often sit in the sun at a temperature of 5 to 8 degrees. And there was the possibility of skiing, because the slopes were covered with artificial snow. Still, I was somewhat disappointed: I had been looking forward to a lot of snow and beautiful fairy pictures. Luckily this became reality on the second last day of my stay. That day almost 15 centimeters of snow felt and I could make a beautiful walk through the snowy forest.

During my job in the surf center on Samos I have met the British couple Rob and Nikki. They provide surf lessons in the summer and in the winter they organize ski vacations in Livigno (http://www.livignosnow.com/). Since they have a lot of reservations around Christmas and New Years day, they had asked me last summer to help them during this period. I could not reject this of course. And it was nice work. Every Saturday the guests arrived, most people from South Africa. I was assigned a number of guests and that day I had to welcome them, provide information and bring them to the ski shop to find out skis and boots. Saturdays could be hectic, but Nikki had it all under control and could put everyone of the team (5 people) at the right time in the right place. Besides this, I was present at the start of the ski lessons to welcome people and help them on their way. The first week I myself also followed ski lessons for the first time in my life. Very nice to do: actually it is not that difficult at all, but it is intense and I’m a little afraid of the speed.
In addition, there were several activities for the guests, in which I, along with the rest of the team, was present as a supervisor. So we had a welcome drink, a night sledding, carting on ice, and a Christmas and New Year’s lunch. I also gave some yoga classes. It was a very nice experience: working in a new environment and meeting all kinds of new people. And I still had plenty of free time. Maybe I’ll go again next year!

After Livigno, I went to Switzerland by train. I’ve been visiting a couple there, that I also met on Samos. Ronald is from Holland but has lived and worked for many years in Switzerland. He has his own physiotherapy practice. Sandra is Swiss and runs her own gym. They were obviously very busy with their work, but I had a good time. I even received a special treatment in the practice of Ronald against my back pain and twice I was able to join a lesson “meridian stretching”. Together with the son of Ronald and his friend I spent one day traveling around half of Switzerland by train and visiting the cities of Neufchatel, Lausanne and Bern. The next day we went to the beautiful city of Luzern, but it was such bad weather that we could not see much of it. That was a pity. Moreover, I went ill the last days of my trip: I had a lot of asthmatic distres. This already had started a bit in Livigno, but I thought it might be from the thin air. But the last day the trouble was very intense and I bought some medicine at the airport. After all, I had to spend the night during my trip back home at the airport in Athens to wait for my early flight to Samos. With medication it was happily a little bit more bearable. Back in Samos I went to the pulmonologist and now after a few weeks I can say that I am almost completely free of symptoms. So the fear that my asthma would come back in full force, was unfounded. A real relief!