{for English, see below}

Vanaf eind november was ik op reis: eerst naar Nederland, toen naar Italië en als laatste ging ik bij kennissen op bezoek in Zwitserland.
1x per jaar ga ik naar Nederland om familie en vrienden te ontmoeten. Elk jaar verbaast het me weer hoe vertrouwd het voelt, al hoewel er toch een jaar tussen zit. Een jaar lijkt zo lang, maar toch vliegt het voorbij.

Het was erg gezellig bij de familie: bij mijn zus hebben weer het traditionele Sinterklaas-feest gevierd door middel van het Grote Sinterklaas-spel.
En er was mooi nieuws: in 2016 zullen 2 van mijn nichtjes een baby krijgen. Ik krijg dus de titel “oud-tante”!

Daarnaast was er in de bibliotheek van Groningen een boekpresentatie van het tweede boek van Hillie Kuipers, een vriendin van me die ook op Samos woont. Aan haar verhaal heb ik al eens  een blog gewijd. Haar huidige boek heeft de titel “Terug naar Samos” en vertelt haar belevenissen vanaf het moment dat ze in 1986 voor de eerste keer voet op Samos zette. Die belevenissen zijn bijzonder, aangezien ze beelden/visioenen ziet van een vorig leven op Samos (als Kélénoh, de laatste hogepriesteres van Samos: het onderwerp van haar eerste boek).
Ik voelde me zeer vereerd om bij de boekpresentatie aanwezig te kunnen zijn. We hadden kort van te voren samen nog een kopje thee op Samos gedronken en nu ontmoetten we elkaar weer in Nederland. Daarnaast kwam ik familie en vrienden van Hillie tegen, met wie ik op Samos had kennisgemaakt toen ze daar op vakantie waren. Erg leuk om iedereen weer even te spreken en gedachten te kunnen uitwisselen.

Verder ben ik op verschillende plaatsen in Nederland geweest. Ik heb een prachtige wandeling gemaakt op het Dwingelderveld en bij Loenen heb ik het Klompenpad gelopen. In Assen heb ik de clubavond bezocht van mijn oude kruisboogschietvereniging. Daarnaast ben ik voor de laatste film van James Bond naar de bioscoop geweest en heb ik een ouderwetse kroegentocht gedaan. Op de kunstijsbaan van Nijmegen stond ik sinds jaren weer op de schaats. Bovendien ben ik daar bij vrienden op bezoek geweest, die ik 3 jaar geleden tijdens mijn eerste zomer op Samos heb ontmoet. De mannelijke helft van dit stel heeft een aantal jaren geleden zijn hart gevolgd en is een muziekschool voor kinderen begonnen, genaamd “Muziek op maat”. Elke keer als ik bij hen op bezoek ben, ben ik onder de indruk van de liefde en passie waarmee hij zijn werk uitvoert. Ook nu weer. Natuurlijk kwam tijdens ons gesprek de vluchtelingencrisis op o.a. Samos ter sprake. Nu bleek dat hij samen met de kinderen van zijn muziekschool een video over deze problematiek had gemaakt. De tekst is van één van zijn leraren. Ik was tot tranen geroerd toen ik de video zag en ik wil deze dan ook graag met jullie delen.

Na ruim 2 weken vertrok ik naar Italië. Daar zou ik gaan werken in Livigno. Maar voordat ik naar dit ski-resort ging, heb ik 2 dagen in Milaan doorgebracht. Uren heb ik er rondgesjouwd en een kasteel, de kathedraal en vele kerken en abdijen bezichtigd. Natuurlijk heb ik ook genoten van pizza en pasta. Toch had ik naar mijn idee na 2 dagen genoeg gezien van de stad en was ik er klaar voor om naar de volgende bestemming af te reizen. Vol verwachting vertrok ik naar het station met mijn beide koffers op sleeptouw. Ik had de vorige dag al een treinkaartje gekocht, dus er kon toch niets mis gaan…? Echter, op het bord met vertrektijden stond bij mijn trein “cancellato’ aangegeven. Dat kon maar één ding betekenen…
Hoe ik mijn reis toch heb kunnen voortzetten, zal ik de volgende keer vertellen.

 

 

From late November I was traveling around: first to the Netherlands, then to Italy and finally I went to visit some friends in Switzerland.
Once a year I go to the Netherlands to meet family and friends. Each year it surprises me how familiar it feels, even though there is a year in between. A year seems so long, yet it flies. It was very nice with the family: at my sister’s home we celebrated the traditional “Sinterklaas” festival by playing the Great “Sinterklaas” game.
And there was big news: in 2016 two of my nieces will have a baby. So I will get the title of “great-aunt”!

In the library of Groningen happened to be the launch of the second book of Hillie Kuipers, a friend of mine who also lives on Samos. To her story I have already devoted a blog before. Her current book is titled “Return to Samos” and tells her adventures from the moment in 1986 she set foot on Samos for the first time. Those adventures are special, because she sees images / visions of a past life on Samos (as Kélénoh, the last high priestess of the temple of Hera: the subject of her first book).
I felt very honored to be present at the book launch. Just a few days before we drank a cup of tea together on Samos and now we met again in the Netherlands. In addition, I met some family and friends from Hillie again, whom I had met on Samos when they were there on vacation. It was very nice to talk to everybody again and to exchange thoughts about life.

Furthermore, I have been in various places in the Netherlands. I made a beautiful walk on the Dwingelderveld and nearby Loenen I walked the Klompenpad. In Assen I visited my old crossbow shooting club and for the last movie of James Bond I went to the cinema. In addition, I did an old-fashioned pub tour. On the ice rink of Nijmegen I was on skates. Besides this, I’ve been visiting some friends there. I met these people three years ago during my first summer on Samos. A few years ago the male half of the couple has followed his heart and started a music school for children, called “Muziek op Maat”. Every time I visit them, I am impressed by the love and passion with which he performs his job. Also now again. Of course, during our conversation we discussed the refugee crisis, including that of Samos. It turned out that he had made a video about this issue, together with the children of his music school. The text of the song is from one of his teachers. I was moved to tears when I saw the video and therefore I would like to share this with you (see below, the same video with English subtitles).

After more than two weeks, I went to Italy. There I would go to work in Livigno. But before I went to this ski-resort, I spent two days in Milan. For hours I have carried around and visited a castle, the cathedral and many churches and abbeys. Of course I also enjoyed pizza and pasta. Still, after two days I had seen enough of the city and I was ready to travel to the next destination. With much excitement I went to the station with my two suitcases in tow. The previous day I already had bought a train ticket, so nothing could go wrong …I thought… However, on the board with departure times in my train “cancellato” was indicated. That could only mean one thing… How I did continue my journey, I will tell you next time.